Breizh a garan gwelet, mamm-gozh atav ’n he za,
Pa bar warni sklêrder an heolioù diwezhañ,
Pa deu mouezh vras an traoù da sioulaat dre ar bed,
Ha pa varv en oabl yen c’hwezh-vat ar bleunioù bet.

Neuze, koant ha seder eviti da gozhañ,
Hi ’lez he mantell vrizh d’an douar da ruzañ,
Ha bep kammed ma ra mil delienn alaouret
A beg ouzh ar vantell ’vel bagadoù stered.

Kement ha ken bihan ma teu, dre forzh bale,
He gwiskamant da dreiñ en ur sae aour melen,
Ken e chom sebezet ha mut he bugale :

Deus a welet o mamm ken kaer hag an aelez,
E stouont dirazi ’vel d’ober o fedenn
Hag a-greiz o c’halon e strink mouezh an delenn.