Trede pennad
GWENVAR, EVEN, AR MANAC’H ha KRABAN goude
AR MANAC’H berr war e c’horre
Hon Salver d’ho mirout, an eil hag egile !
GWENVAR
Ha c’hwi, va zad ! gwall bres ’c’heus lakaet da vale ?
Gant poultrenn ha c’hwezenn eo labezet ho tal.
AR MANAC’H
O ! mar gallfe, kont veur, donet du-mañ raktal
Un ugent pe dregont dimeus ho soudarded,
’Vefe torfedoù bras ha gwalleurioù harzet :
Bremazon, ’kreiz ma oa ar menec’h o pediñ,
’Tegouezhas er chapel ur bagad divroidi.
Pennoù du ha spontus, mouezhioù spontusoc’h c’hoazh,
En o daouarn ruz-gwad pezhioù klezeier noazh :
P’am eus gwel’t a stagent ar re all gant kerden,
Me oa o son ar c’hloc’h, ’zo deut ’n ur redadenn,
Evit goulenn sikour enep al lankoned,
A ve graet deus oute, ’gav din, an Normaned.
KRABAN oc’h erruout a-daol
An tan, aotrounez kaezh, an tan er manati !
AR MANAC’H o taoulinañ
Va Doue, deus ho torn ni ’rank atav sentiñ,
Forzh pe wall pe eurvad a daol war hon gorre ;
Na lezit ket, ’velkent, da drec’hiñ war ho re
An dud fall dislonket gant an Diaoul er vro-mañ.
GWENVAR
N’hallomp ober netra, va zad, evit bremañ
’Met risklañ en aner buhez brezelourien ;
Hepdale ’teuio deomp keloù gant va mibien.
Ar manac’h a sav, hag a chom kroazet e zivrec’h.
EVEN
Setu-mañ, plom a-walc’h, an dud yaouank distro.
Kraban a za kuit.