I 

Un devezh, – daou valeer, 
– Paotred diskuizh ha seder, 
Dantet evel daou gi red, 
Digor o c’halon abred, 
Etrezek ar gêr dostañ 
A gerzh skañv, en ur ganañ. 

  II 

O daou ’oant mignoned vras, 
Pa weljont, ’rez an hent bras, 
Ur graoñienn c’hwek ha melen, 
O kouezhañ ouzh ar wezenn. 
Setu an daou baotr, diouzhtu, 
A red dezhi d’an daou lamm ru[z]. 

Kenavo, mignonaj ! 
Savet heskin ha ragach : 
« – Me ’meus gwelet da gentañ ! » 
« – Me zo krog enni bremañ ! » 
Da flip ! Da flap ! Bazhadoù. 
Gwad a strink eus ar frioù. 

’Kreiz ar gann, ’n aotroù barner 
A zispak gant e c’hrefier. 
« – Hola ! Petra zo, paotred ? 
Perak ’oc’h ken kounnaret ? 
Peoc’h diouzhtu d’ar c’hoari pav ! 
Ha komzomp evel tud vrav. » 

« – Evel-henn, aotroù, ’mañ ar bed.» 
« –  Nann ! Nann ! N’e selaouit ket ! » 
« – Gaou a lârez, kozh targazh ! » 
« – Ha te, treitour, min Yudas ! » 
« – Peoc’h ! A-walc’h a sklêrijenn ! 
Roit din prim ar graoñienn. » 

– Ar barner brav he debras 
Hag ouzh o fri, he chakas. 
« – Mat eo, ’mezañ, ar vo’adenn ; 
Setu deoc’h pep a grogenn. » 
Tud a bluenn, tud a sae, 
Ni ’vev ouzh ho fallentez ! 

  III 

Selaouit mat, genaouegien, 
Tud tagnous, heskinerien : 
Neb a c’hounez ar breudoù 
A zeu, lies, divragoù ; 
– Ar paourkaezh a goll, siwazh ! 
A zistro d’ar gêr en noazh. 

  da Y.-P.-M. ar Skour, barzh Rumengol 
  tud a bluenn, tud a sae, 
  ni ’vev ouzh ho fallentez.