Anaout a rit Tina Kerc’hoant,
Merc’h ar miliner, ar plac’h koant,
Ken brav kempennet d’ar sulioù,
A dañs ken skañv er pardonioù ?

Setu ar plac’hig dimezet.
Piv a soñj deoc’h he deus-hi bet ?
Neb he c’hare ’vel he lagad,
Laouig eus a vilin Rozmad ?

Nann ! bet he deus ur genaoueg,
Pinvidik, a gomz ar galleg
— Ha setu rannet gant glac’har
Kalon ar miliner he c’har !

Laouig a zo karantezus,
Ur poanier mat, un den nerzhus ;
Met egile en deus arc’hant :
Setu ’n em werzhet Tina goant !

Laouig ’gomze a garantez :
Egile ’gomze a danvez :
Gant dilhad kaer, arc’hant hag aour
E c’hounezas ar plac’hig paour !

Ma mallozh ruz war ar madoù,
A dro pennoù ar merc’hedoù !
Gwell eo karantez ’leizh an dorn,
’Vit aour hag arc’hant ’leizh ar forn¹ !

— NOTES —

1 Krenn-lavar anavezet mat e Breizh-Izel.