Un deiz mervel a vezo ret,
Tremen, kimiadiñ eus ar bed ;
Ya, holl e varvfomp, a dra sur,
Paour, pinvidik, ha foll ha fur.

Perak enta, perak gouelañ,
O soñjal en deiz diwezhañ,
O kuitaat ur bed ’vit un all,
’Vit unan mat unan ’zo fall ?

Amañ ’ra re domm pe re yen,
Pep seurt droug ’ra brezel d’an den,
Ar c’horf zo brevet gant kleñved,
Atav ’huanad ar spered.

Hag an dud a zo peurvuiañ
’En em debriñ ’en em waskañ,
Gwashoc’h ’vit ar bleizi er c’hoad :
Nann ! ar bed-mañ n’en deo ket mat !

Nann, nann n’en deus ’met ar re fall
A dle krenañ o vont ’n un all,
Ha ’vite hepken ar Marv
A vezo spontus ha garv.

Na ouelit ket, na spontit ket,
’Vit ar Falc’her kozh da donet,
Tud vat, gorto’it eñ hep doan,
Hennezh a yac’hao pep poan !