Janedig koant
- ur Ger a-raok
- Breizh-Izel
- Klemmgan Brizeug
- Mona
- Gwreg ar cheminod
- Kanaouenn ar c’havell
- Pedenn ar mederien eus ar mintin
- Soazig
- Tina, merc’h ar miliner
- Distro an nevez-amzer
- an Itron Varia Sant Kare
- Mervel zo ret
- an Abardaez en un tiegezh, en hañv
- ur Son kloareg
- Eus holl vroioù ar bed
- War ar maez
- Ivona Kerizel
- ar Prad falc’het
- Kerez Sant Per
- un Amzer a zo bet
- Fañchig ha Janig
- ar Mederien
- Son
- Janedig koant
- Kenavo !
- Marc’harid an nezerez
- Yezh kozh hon zadoù
d’an Ao. Troude,
reizher yezh Breizh
En hañv, da viz Even, pa ve koulz ar falc’her
Da falc’hat ar pradoù, pa gan an alc’hweder,
Ar goulm, an durzhunell, pa ve leun ar parkoù
A ed glas, a velchon, a c’hwezh-vat an hentoù ;
Pa luc’h an heol en oabl, pa ra pep evn e neizh,
Er c’harzh pe er wezenn, ul lun, da abardaez,
Janedig koant ’lâre da Ivona Rosmat,
Pa oant o c’horo ’r saout, o div, e korn ar prad :
« – Bezit drouk, bezit mat gant an neb a garo,
Na ran nemeur a forzh, me ’lâr hag a lâro,
Er bloaz-mañ ’timezin ! – » — Tortet gant ar gozhni,
Hag ar boan, Gaodig kozh neuze ’lâras dezhi :
« – C’hwi ’vat a zo klasket dreist an holl, Janedig,
Gant tud yaouank ar vro ! met diwallit, merc’hig,
Rak c’hoazh ’oc’h yaouankik ; dibabit din bepred
Ur penntiegezh mat, gant parkoù ha loened.
Yannig al Lagadeg zo ur paotr stummet mat,
Nerzhus ha kalonek, koulz ’vel ma’z eo e dad ;
Na ev ha na c’hoari ; hennezh zo den a benn,
Leun e solier a ed, hag e graou a oc’hen.
An holl er vro her goar, e dud zo pinvidik,
Ha ma karit selaou, ’lârin deoc’h poulezig :
Hep madoù, peurvuiañ, ’ve berr ar garantez !
Diwezhatoc’h ’welfet ha me ’lâr gwirionez. – »
« – Yannig al Lagadeg ! ur genaoueg ’vel-se !
Ha da betra ’dalvfe din-me bout koant neuze ?
Kement ’kar e gezeg, e saout, ar paotr Yannig,
Na gavfe ket amzer da’m c’harout un tammig !
Komzit din eus Jobig, a vilin ar stank vras,
Gant e vlev melen-aour, hag e daoulagad glas !
’Vit ur ger mat eus eñ*, pe ’vit ur serr-lagad, [sic]
Me a rofe kant gwech Yannig hag e holl vad ! – »
« – O ! plac’hig he fenn skañv ! diwallit, an amzer
Zo kriz ha didruez, hag a diskar emberr
Karantez yaouankiz ; ha goude, alies,
Na chom ’met paourentez, anken ha dienez ! – »
« – Lavarit din, mamm gozh, petra ’rin gant arc’hant
Keit ha ma vin karet, ha yaouank-flamm ha koant ?
Prenañ kezeg ha saout, dastum ur yalc’had aour ?
A ! gwell eo karantez, pa dlefen bezañ paour ! – »
Dimezet eo bremañ, Janedig d’he Jobig,
Ha pell amzer a zo eo tremenet Gaodig :
Bennozh Doue gantez*, ha kozoù ar wrac’h kozh [sic]
Ra ’deuint ket d’ankeniañ spered Janed en noz !