da varzh an Aviel
        Y.-G. an Herry

Ar mintin-mañ, ’vel ma savis,
Un heol ken laouen a welis !
— Ha me tiskenn da’m liorzhig,
Skañv ha seder ma c’halonig.

O ! Doue, koantañ da vleunioù
’N touez ar geot glas hag an delioù,
Re a bep liv, ha ruz ha gwenn,
Re c’hlas, hag ivez re velen !

Ma seblante da’m daoulagad
Evit lavaret din « Demat ! »
E savent ken koantik o fenn
Hag e c’hoarzhent pa dremenen.

Ha war bep skourr oa un evnig,
O kanañ eno e sonig ;
Hag an avel ez oa klouar,
An oabl ken glas ’us d’an douar !

Klevet du-hont al laouenan,
Hag amañ un drask o kanañ :
Goude ur goañv ken didruez,
E kavout gwelloc’h ar vuhez.

Du-hont en heol, war ar c’hlazenn,
’Vel ma lamm an oanigoù gwenn !
Ha pelloc’h un ebeul bihan
A red, ret, betek koll alan !

Met ma c’halon, ken trist dec’h c’hoazh,
A gave ken pounner e groaz,
Perak ivez m’eo ken laouen,
Prest da ganañ ur ganaouenn !

’Vel ar pradoù, ’vel ar parkoù,
An oanig, an evnedigoù,
’Vel an neñv ha ’vel an douar,
Ez ankouaz kañvoù ha glac’har ;

Evit kanañ : Alleluia !
Ha meuleudi ha Gloria
D’hon Salver a zo adsavet,
Ha deut da frealziñ ar bed !

Hag e teu leun a vadelezh
Gantañ pardon ha karantez,
War e lerc’h an nevez-amzer,
A laka pep kalon seder !