Ur vamm, war gavell he c’hrouadur,
He c’hrouadurig, a oe pignet ;
Hi her selle gant plijadur :
« Brav eo, ’mezi, ’vel an aeled. »

  Digor a ra e zaoulagad,
E zaoulagad, ha bras ha du,
Heñvel a-gerzh diouzh re e dad :
’Vel e dad, emañ gwenn ha ruz.

  ’Vel e dad, ma mab am c’haro ;
Evel e dad, m’her c’har ivez.
Oh ! Narenn, ne vo ket er vro
M[a]ouez ken eürus ’vel ma vin-me.

  A pa y-in d’an iliz d’an hañv,
Ma mab war ma brec’h me ’zougo :
Kaeroc’h, a lâro pep-unan,
Krouadur, n’en deus bet na ne vo.

  M’hel lak’ dindan gouarn ar Werc’hez ;
Dalbezh e vo gwisket e gwenn.
Kentoc’h ’vel ma kerzho, lies
M’hen degaso d’an oferenn.

  Pa vo bras, m’hel lako er skol,
Er skol ’vit deskin al latin.
Hen a zesko mui ’vit an holl ;
Ha me y-ay ’vit her c’huruniñ.

  Gantañ, a pa y-in da vale,
Me ’harpo ma brec’h war e vrec’h* ;   [W vréh] 
An eil a lâro d’egile :
Mamm an den yaouank e hounnezh* !    [W honneh]