Me ’meus dibabet ur Vestrez,
Ur plac’hig koant, ur bennhêrez.

Setu me ’kichen ar prenestr,
E-lec’h ma kouske va mestrez.

– O va mestrez, digor an nor ;
Da servijer ’c’houlenn digor.

– Ma tigoran d’ar poent-mañ noz,
Digant va zad me am bo kroz.

« Digant va mamm, ne lâran ket ;
Met klaoustre e vefen fouetet !

« Kit d’ar marchosi da gousket,
Rak an nor na zigorin ket.

« Warc’hoazh vintin c’hwi ’deuy en ti ;
Me ’bourchaso deoc’h dijuni.

« Me ’bourchaso deoc’h dijuni :
Soubenn al laezh ha vioù warni.

– N’eo ket da glask soubenn al laezh
’On deut amañ, va gwir vestrez.

« D’ober al lez ha da’z koulenn
Digant da dad, da wir berc’henn.

« Digant da dad, digant da vamm,
Diganit-te, mard out kontant.

« Tri re votoù am eus uzet
O tont dre amañ da’z kwelet.

« Emañ aet fall ar pevare ;
N’ouzon ket c’hoazh da zoare.

– Ah ! m’ho peus damant d’ho potoù,
Lakit ober ur galochoù.

« Ur galochoù, re hir ha moan,
A vo mat deoc’h d’uzañ ho poan.

« Ur galochoù ledan ha berr
A vo mat deoc’h da chom er gêr.

    dastumet gant Eostig Kerineg