Goude koan
- Kentskrid
- Kan emglev ar Varzhed
- Pedenn da Santez Anna Wened
- an Delenn hag ar barzh
- Pezh a gar ar Breizhad
- Kaerder va bro
- Kerne
- Treger
- Leon
- Gwened
- Bugaleaj Breizh
- Sant Erwan er Baradoz
- ar Valaneg
- ar Pardon
- War vez un aelig
- Mor Breizh
- Bleuñv ed-du
- Son al lann
- Son ar spern-gwenn
- Son an eured
- Son fleurenn ar yaouankiz
- Son ar chistr
- Son ar gwin ardant
- Son va mestrezig
- Son ar c’hemener
- Son Nigouden
- Sonit, kleier Sant Marzhin
- Kousk, soudard Breizh-Izel
- Gwerz ar plac’hig kollet er gêr vras
- Gwerz ar soudard divroet
- Gwerz kalon Breizhadez
- Gwerz war stad ar brezhoneg
- Enor d’ar brezhoneg !
- Bet e oant bet
- Nemet unan
- ar Brasañ
- Goude koan
- En enor da Daoleziz
- Kan ar c’hegi
- Mizioù Breizh
- Distro (sonadenn)
- Diskar-Amzer (sonadenn)
- d’ar Barzh Quellien
- da Vrizeug
- da Fañch an Uc’hel
- da Brosper Proux
- da Vleimor
- Avelioù Breizh
- Disput
- ar C’havell
- Marv ar c’houer
- Hun ar barzh
- ar Pal n’e dizher ket
- Pa ne vefomp ken
O vezañ tremenet dindan nij ar Marv
Dek devezh penn-da-benn en « trañcheoù » kentañ,
Dek devezh bet kavet ken padus ha dek vloaz,
Ha deut a-dreñv bremañ d’ober un tammig tro ;
O soñjal emañ Breizh pell, ken pell er vougenn
Gant ar garantez domm a sav eus he douar,
Gant he levenez kuñv hag he heolioù klouar,
Hag int ur samm warne ken pounner da zougen !
Emaint daou soudardig, daou Vreizhad, goude koan,
Sioul ha dilavar, aet o spered da vale,
O sellet huñvreüs an eil ouzh egile,
Ha gant o daoulagad e tisplegont o foan.
Boazet ’int bet o daou da ganañ bep eil tro
D’an amzer ma vevent seder ; hag a greiz holl
Unan ane’ ’lavar gant ur youc’hadenn foll :
« Ha ma kanfemp, Perig, ur son e-giz hon bro ? »
Setu gant an daou baotr dispak ur barzhoneg
Seurt a ziwan du-hont e skeud ar Menez Du,
Ha bernioù soudarded o tostaat a bep tu
’N un oapaat ’leizh genoù kanerien brezhonek.
An div vouezh koulskoude nerzhus ha flour a sav,
Ha kanaouennig Breizh a sav dispar gante,
Mesket enni ken c’hwek kuñvder ha c’hwerventez
Ma teu lod goapaerien da lavaret eo brav.
Ar c’han a zalc’h da vont war gaeraat, war greñvaat ;
Ha pep hini, dindan ar gêrioù dizan’vez,
A glev bep seurt komzoù burzhudus ha nevez
O tegas eus a bell un aezhenn a c’hwezh-vat.
Pep kalon a selaou ’n he diabarzh mouezhioù
Dihun gant an div-mañ, mouezhioù pell zo klevet,
Evel pa zistrofe deizioù pell zo bevet ;
Pep spered a zibun didrouz e vennozhioù.
Kanañ, kanañ bepred a ra mibien Arvor,
Ken m’eo leun an dachenn, tro-dro d’ar soudarded,
A weladennoù koant eus a bep bro galvet
Gant taboulin ar son ha korn-boud an eñvor.
Ha, pe dav an div vouezh, pa varv ar c’han goustad,
Pa sav ur strakadeg daouarn gant ar re all,
Meur a soudard a chom dilavar d’huñvreal
En ur sec’hañ daeroù deut en e zaoulagad.
30 a Vae 1915