– Biñv ! bañv ! kloc’hoù
’Us d’ar maezioù,
’Us d’an aodoù,
Kasit d’ar bed holl ar c’heloù…
– O bugel e vammig !
Badezet bremaik,
Bez, un deiz, Lemenig !
Kousk ’n ez kavell :
Me da luskell,
O ma bugel !
Ouzh un aelig gwenn c’hoazh heñvel.
– Met adalek bremañ,
O Doue ! lak ennañ
Nerzh Arzhur ha Morvan.
En ur soñjal em yaouankiz
Hag em bro gaer ha karet,
E taolan ur sell war va c’hiz,
Gant ur galon glac’haret ;
Gwelet a ran, noz ha beure,
E lojennig ar menez,
Va mamm, evit he bugale,
O pediñ gant karantez.
Pa vez dister ur bugelig
Ez eo diaes bras da sevel,
Me yoa, siwazh ! gwall reuzeudik,
Atav war-nes da vervel ;
Da va disterañ klemmadenn,
Va mamm a veze gwelet,
He c’halon beuzet en anken,
En un taol, o teredet.
Meur a wech ma’z eus dienez
En hor stad,
Ec’h eus, en distro, karantez
Da vamm vat ;
Ma n’ec’h eus ket, va bugelig
Ken karet,
Gwele ’vel ar re binvidik
Da gousket,
Da gavellig n’eo ket yen
Ha kempenn eo graet ganen*. [ganin]
Gra da gousk, sioulik evel un Ael,
Rak atav,
Da vamm vat, e-kichen da gavell,
A chomo.
C’hoarzhin ’ra ar bugel, nevez deut c’hoazh er bed,
C’hoarzhin ’ra d’e vammig pa ya d’hel luskellat.
Tost d’ar c’havell, ar vamm aliesik a bed :
« Doue, grit d’ar c’hleñved diouzh va bugel pellaat. »
– En-dro d’ar bez dister, e kornig ar vered,
Nag a hini a bed, leun a dristidigezh !
O ! Nag a dud e kañv, ankeniet o spered,
A leñv d’ur mab, d’ur verc’h, pe d’un tad, d’ur vamm gaezh !
