Daskor

An abardaez a yoa sioul ha kaer, e miz mae ; 
Soñj em eus hiriv c’hoazh : ne c’halle ket bale 
E geot berr an tevenn, en despet d’ar skoazhell 
A roe dezhi va brec’h, evit gallout herzel. 
Hep en em gaout en aod e rankas azezañ ; 
Ouzh sklêrijenn al loar, dreist ar mor o parañ, 
E welis war he dremm, ’vel liv gwenn ar marv, 
He dornig, gwenn ivez, em dorn oa tomm-berv, 
Eus he daoulagad oa ken truezus ar selloù, 
Ma kave din gwelet, a-dreuz da va daeroù, 
Ael an dristidigezh, a-boan deuet ’barzh er bed, 
O sellet ouzh ur bez digor en ur vered ! 
Evel div steredenn he daoulagad oa sklêr*,    [pe sklear] 
Kement e lugernent ouzh sklêrijenn al loar ; 
He dremm, en despet m’oa, gant ar c’hleñved, kastiz, 
En doa c’hoazh dalc’het holl gened ar yaouankiz ; 
Hi ’yoa kaer evel-se, met he gened, siwazh ! 
A roe da’m c’halon baour un anken brasoc’h c’hoazh, 
En ur soñjal ez aen da goll un teñzor ker, 
Ur plac’h a zoujañs Doue, ken koant ha m’oa tener. 
Ouzh ar gwalleur neuze me ’glaskas enebiñ ; 
Astenn a ris va brec’h, evit diskouez dezhi 
Ar reier uhel, ar mor en nozvezh-se ken kann 
Gant sklêrijenn al loar hep koabr, hag en he c’hann. 
Eus an amzer da zont me ’gredas komz dezhi : 
Bremañ, p’oamp deuet en oad, e c’halljemp dimeziñ… 
Met, gant ur vouezh klemmus, hi da respont neuze : 

« O ! petra, va mignon, a lavarez aze ! 
Gwel ar marv, siwazh ! zo war va daoulagad, 
Ha me ken yaouank c’hoazh ! na pebezh kalonad ! 
Ha gouzout e rankin, war va lerc’h da’z lezel, 
Da galon baour gouliet ’vel gant un taol kontell ! 
Met dalc’h soñj, va mignon, n’omp ket graet ’vit an douar, 
Ar bed-mañ n’eo nemet un draonienn a c’hlac’har, 
Na laosk ket a vallozh p’em c’hasi d’ar vered, 
Ped hepken, ro da Zoue da galon, da’z spered, 
Me vo ganez atav, rak eus ar Baradoz 
Ene da vignonez da’z frealzo deiz ha noz. » 
D’ar c’homzoù-se, kerkent, koantik evel un Ael, 
Etrezek ar stered hi da daoler ur sell. 
...............................................................
Abaoe, d’abardaez, pa’z an e ribl ar mor, 
E kav din he gwelet, he daoulagad digor, 
O sellet gant fiziañs etrezek an Neñvoù ; 
E mouezh an avelig e klevan a-wechoù 
Ur c’han ken dudius ha kan ar Baradoz, 
Ha mouezh va c’harantez ouzh va gervel en noz.