da’m breur prizoniet
    war don Combien j’ai douce souvenance

Evnig bihan a gan ken laouen,
Noz ha beure, en-dro da’m lojenn ;
Hirie da’z tro, selaou klemmoù
          Ma zelenn ;
A denn askell, te o c’haso
          Da’m bro.

Me a zo ur paourkaezh prizoniet,
Dre ar brezel, a Frañs harluet,
Soudard Breizhad, diouzh e zever
          Diframmet ;
War ma div skoaz yev ur gwasker
          Pounner.

E bro estren eo rust ar vuhez
Hag al lezenn garv ha didruez ;
Pep tra a lesk hag a hual
          Ma ene,
Sklêrder an heol a lak teñval
          Ma zal...

Frankiz, frankiz, ger meuleudius,
Teñzor dispar ar vuhez peoc’hus,
Na pegoulz c’hoazh, e c’hallin-me,
          Evurus,
Tañva ganit joa, karantez,
          Noz-deiz ?

O Breizh-Izel, bro muiañ karet !
Dit e tenn ma c’halon glac’haret,
Dit ma spered, gwennidellig
          Forbanet,
Bemdez, bemnoz, a nij sioulik,
          Sioulik !

Hag ec’h adbevan, em bro Gerne,
C’hwezh ar balan, aer vat ar menez,
Binioù sklentin, kan alc’hweder,
Heol-veure,
Tonioù lirzhin, o nijal sklêr
          En aer !

Me a wel, em zraoniennig peoc’hus,
Ma zi glas, ma zud karantezus ;
Mignoned deut da’m saludiñ
          Niverus,
Dre-holl eurvad, c’hoarzh, kaniri,
          Dudi !

Siwazh ! soñj poanius ar wirionez
A deu prestik, ’vel un taol kleze,
Da derriñ, krenn, kerdenigoù
          Ma huñvre,
Ha da greskiñ samm ma foanioù
          Garv.

Doue, c’hwi ’glev hirvoud ma c’halon,
Plijit diskar harzoù ma frizon
Ha reiñ d’ar Frañs, gant Feiz gristen
          Ha pardon,
Heol ur Viktor, na vougo ken
          Biken !