war un ton da gaout Ali d’ar vuzikerien
              Fañch, azezet ouzh taol an ostiz,
              A gonte d’un toullad yaouankiz :

Diwezhañ foar Douarnenez
Ez on bet o klask ar furnezh
Hag o c’houlenn anaoudegezh
Eus an holl draoù, kozh ha nevez,
E-barzh kar un Divinourez.

– Plac’h, emezon, o vont en ti,
Lavar din, hag hep damantiñ,
Peogwir eo bras da ouiziegezh,
Ha mat eo tro ar bed ganti ?
– Klev, eme an Divinourez.

N’eo ket bet c’hoazh ar bed gwelloc’h
O troiñ, startoc’h na parfetoc’h :
Kement-mañ eo ar wirionez
Penn-da-benn : met selaou kentoc’h
Holl furnezh an Divinourez !

– Gwelet a ran o tont en hent
Un deiz ha ne vo nemet sent :
An holl o vont d’ar santelezh
Ken ma skrigno Pol-Gozh e zent,
Gwir ! eme an Divinourez.

Gwelet a ran ar Fall, an Droug,
Ur gordenn en-dro d’o gouzoug,
Chadennet gant ar Vadelezh
Ha stlejet dizale d’ar groug,
Gwir ! eme an Divinourez.

– Ne vezo mui nemet traoù kaer ;
Ken ampoezon, na bilim naer,
Ne greno ken Pinvidigezh
Gant aon rak krabanoù al laer.
Gwir ! eme an Divinourez.

– Ne savo ken brezel na tan :
Pep bro a vo ur mor a gan,
Etre an holl kengarantez :
Ar Baradoz war ar bed-mañ
– Gwir ! eme an Divinourez.

Abaoe n’am eus koulskoude
Nemet feiz treut en holl draoù-se :
A-dreuz va feiz eizh real nevez,
A-benn dek mil bloaz marteze,
O gwele an Divinourez !

Rak o tont d’ar gêr ac’hano,
Ul laer, hep lezel e anv,
Mar lezas ganin ar vuhez,
A sammas brav va yalc’h tanav :
– Ne glaskin ken Divinourez !

    Brest