Fañch ar Berr dre e anv
(Hirañ den zo bet er vro)
Disul, da stank Gwig oa aet
Da reiñ o c’hoant d’ar pesked.

Pe ar buzhug a oa fall,
Pe an aotrounez mezv-dall,
Mouzhet, dalc’het marteze
’N eured bennak en deiz-se ;

’Vit sur, nikun anezho
Ne rae min da zont war-dro,
Ma kouskas mik Fañch ar Berr.
Petra ken ’noa da ober ?

Na drolañ tra oe gwelet
Divesker Fañch astennet
Unan ’n eskopti Kemper,
Eben ’n hini Landreger.

Kostez-Nord* ha Finister    [bremañ Aodoù-an-Arvor] 
Zo stag-ha-stag dre ur stêr
P’hini lies en dour koll
En em stlabe ’vel ur foll.

Eno, ’kreiz ar mein bili,
Fañchig ’vit e izili
’Doa kavet ur gwele flour ;
A bep tu ’rede an dour ;

Hag evel ma lâran deoc’h*    [T dec’h],
Mar goa e geinig er sec’h,
E selloù noazh a dape
Bro Sant Mikael ha Sant Bre.

Ken kreñv ’roc’h ar pesketaer
Ma tered ar miliner
Da c’hoût piv ’vlej gousperoù
D’e dañched*, d’e silioù.    [galleg tanches] 

« Mat a-walc’h, ’me hon gwazig…
Berr ’vo souden war Fañchig.
Hep mar bras, pa zihuno
’Vo graet dezhañ e varv. »

Ar miliner ’lâre gwir.
Divoredet Fañch an hir,
E vuzhug oe bet prizet,
E bemp gwialenn skubet.

Gant piv, moarvat e c’houl’fot ?
Ha me ’oar ! – Goût a rafot
Mard it war-dro ar pesked,
Diwallit mat da gousket.