N’eus mui roue ebet war ar vro evit he zifenn, ha n’eus ket pell ma teuont an Normaned da lakaat an dud war an noazh : kaer o deus ar manac’h hag ar c’houer tec’hel kuit ha goulenn sikour digant ar marc’heg, ne cheñcho ket penn ar vazh tra ma ne vo ket kavet an hini en em zastumo ar bobl a-bezh en-dro dezhañ.

Kavet e vo, evel just... Setu Alanig al Louarn o tont d’e dro, ha setu ar barzh o c’hoari gant e delenn. Bec’h d’an Normaned !

Toussaint Le Garrec a zegas soñj eus lezenn ar Vreizhiz a-wechall : « ra vo pont neb a zo roue ». Evel-se e veze dalc’het kemm etre rouaned ar Vreizhiz hag ar rouaned all, moarvat : kentoc’h liamm en tu-mañ ha galloudegezh en tu-se.